Kontakt do mnie

Jeśli ktoś chciałby porozmawiać, zadać pytania, piszcie na maila: hopeangel27@wp.pl. Pozdrawiam :)

Jeśli zdarzy się tak, że komuś nie odpisałam, proszę wysłać maila jeszcze raz! 

Komentarze

Prześlij komentarz

Popularne posty z tego bloga

„Nie wierzę, że nerwica może minąć”

Obraz
Tak myśli wielu z was i tak myślałam ja, gdy byłam w stanie lękowym. Porównywałam swoje objawy z objawami innych, czytałam historie ludzi, którzy chorowali od 10-20 lat. Byłam przerażona! Co, jak? 20 lat w takim stanie? W nerwicy każdy dzień to walka o przetrwanie, a miałam tak się czuć tyle lat? Nie wyobrażałam sobie tego, nie miałam już siły. Z drugiej strony informacja o tym, że można tyle chorować, w jakimś sensie mnie pocieszała, bo oznaczała, że ci ludzie, choć każdego dnia walczyli przecież o życie, wciąż żyli… Moim zdaniem niemożliwe jest zrozumienie, na czym polega to zaburzenie i mimo wszystko tkwienie w nim tyle lat. Tak długo chorujący po prostu nie mają pojęcia, na co chorują, a kiedy się dowiadują, nie wiedzą, jak sobie z tym radzić. Nie wierzę, że jeśli ktoś już wie, nadal będzie tkwił w tym gównie. NIE WIERZĘ. Jednak samo zrozumienie nerwicy nie jest równoznaczne z wyleczeniem. Jest jednak pierwszym krokiem na tej długiej drodze. Odburzanie się nie jest łatwym ...
Czytaj więcej
Witajcie, mojego bloga kieruję do osób cierpiących na nerwicę lękową i do tych, których najbliżsi zmagają się z tym zaburzeniem. Co najważniejsze - z tym cholerstwem można sobie poradzić! I ja jestem tego najlepszym przykładem :) Na nerwicę chorowałam półtora roku (chociaż licząc pierwszy epizod i czas, który później minął - nawet 10 lat - ale o tym później). U każdego przyczyny są inne, inne są też objawy i najlepszy sposób leczenia. U mnie zaczęło się w maju 2015 roku na biegu, w którym startowałam. Było ciepło, a wyścig był ciężki. W pewnym momencie poczułam się źle, zarówno psychicznie, jak i fizycznie. Najpierw była potworna słabość, drżenie mięśni, walenie serca, poty (niekoniecznie związane z wysiłkiem). Następnie ogromny niepokój i myśli - "coś jest nie tak, zaraz tu padnę, a nikt mi nie pomoże". Biegłam dalej i nieco uspokoiłam się dopiero wtedy, gdy zobaczyłam karetkę. Bieg ukończyłam, o "incydencie" zapomniałam, aż do... lipca. Wtedy to w 30-stopniowym u...
Czytaj więcej

Niech to będzie dobry rok

Tak jak nie lubię zabawy sylwestrowej, nie lubię też 1 stycznia. Na ulicach pusto, cicho, jakby świat wymarł. I to poczucie, że jestem o kolejny rok starsza. Nie będę ukrywać, że w ten noworoczny czas czuję niepokój przechodzący w lęk. Jaki będzie ten rok? CO się zmieni? U mnie w pracy zapowiadają się spore zmiany i póki co nie wiem, czy na lepsze. Obawiam się też lata i planów mojego męża na wyjazd zagranicę. No niestety, ale mojej klaustrofobii się nie wyzbyłam i z jej powodu panicznie boję się lecieć samolotem. Gdybym tylko miała pewność, że benzo zaradzą, nie ma sprawy, mogę łyknąć nawet kilka :P Nie chcę, by moi mali chłopcy widzieli panikującą matkę. To, że oni mogliby kiedyś mieć przeze mnie nerwicę, to mój najgorszy koszmar. Nie uważam mimo wszystko, że to, że jakieś lęki we mnie pozostały, powoduje, że nadal mam nerwicę. Tak niektórzy mogliby powiedzieć. Że ona wciąż we mnie jest, przyczajona, czekająca na najlepszy moment, by zaatakować. No cóż, rozczaruję ich,...
Czytaj więcej